در همه این سال ها،تنها جایی که یاد گرفته ام.
تنها جایی که برایم خاطره ساز شده.
تنها جایی که وقتی تنهایم می گذاشتی،آنجا بودم.
جایی که وقتی
تورا بهانه میکردم.
دلتنگت می شدم.
کینه به دل می گرفتم.
تنفر پیدا میکردم.
و همه چیزم را گم میکردم،مسیرم را به آنجا تغییر می دادم.
فقط یک کوچه بود.،کوچه ی علی چپ
تاوان عشقم را خود میدهم.
باز خواستم نکن.
رنجیده ام اما کینه ای به دل نگرفته ام.
ناراحتم اما نفرینت نکرده ام.
آرام باش.
آرام زندگی کن.
من هنوز روی آرزوی خواستن بهترین ها برای تو پافشاری میکنم.
آری.
زخم خورده ام،ولی خیالی نیست، فقط خدا کند نمکدان رابشکنند.
درباره این سایت